โลกที่โรคจิต โลกที่ซาดิสม์
เฝ้าคอยทรมาน คนบนโลก ให้แปรเปลี่ยนเป็นกากเดน
โลกที่มืดหม่น โลกที่ทุกข์ทน
ปล่อยให้ความเดียวดาย ความงี่เง่าเอาเราไปทำอะไรบ้าๆ บอๆ
ทรมานบรรจงทรมาน ใจอย่างง่ายดาย
ทรมาน ยังคงทรมาน จนเธอร้องครวญคราง
ทรมานค่อยๆ ทรมาน ใจมันด้านชา
ดั่งเทียนลนจิตใจ ให้เราจะเป็นจะตาย เย่
ในโลกที่โรคจิต
โลกที่วิปริต โลกที่อำมหิต ปล่อยความทุกข์คลุกเคล้า
ปนความเศร้า ละเลงเลือดแดงเจิ่งนอง
แส้ที่เฆี่ยนตี เทียนที่ลุกโชน
เสกความรักให้เราฝัน แล้วกระชาก เอาไปกระทืบให้เละให้บี้แบน
ทรมานบรรจงทรมาน ใจอย่างง่ายดาย
ทรมาน ยังคงทรมาน จนเธอร้องครวญคราง
ทรมานค่อยๆ ทรมาน ใจมันด้านชา
ดั่งเทียนลนจิตใจ ให้เราจะเป็นจะตาย เย่
มอมเมา เมาๆ มอมเมา เมาๆ
มอมเมา เมาๆ มอม เมาๆ
เกลียดชัง หลอกลวง หื่นกาม ทำให้เราต้องวนหลงทาง
เวียนวนงมง่ายดาย ในความต้องการที่ไม่เคยพอ
เสพติดงอมแงม โดนทารุณกรรมจนใจด้านชา
รุนแรงสะใจ ติดใจในความรุนแรง เย่
ในโลกที่โรคจิต กระทำย่ำยี
ต้องถูกเวียนเฆี่ยนตี
มาโซคิสม์ ให้เราเป็นมาโซคิสม์
เจ้าโลกที่อำมหิต เปลี่ยนเราเป็นมาโซคิสม์
ให้ดิ้นทุรนทุราย อยู่อย่างกระวนกระวาย
สติกระจุยกระจาย ให้เราตะกุยตะกาย
ให้เราเป็นมาโซคิสม์